سخنانی از جنس شبنم

"در همه ی ادوار و در لوای انواع حکومت ها – بالاترین کار روح این است که خود را نثار کند

تا خود را بجوید٬ خود را فنا کند تا خود را باز یابد. انسان بجز آنچه می دهد ندارد."

                                                    بر گرفته از کتاب نان وشراب نوشته ی اینیا تسیو سیلونه

آری به راستی انسان بجز آنچه می دهد ندارد اما در نوع دادن آن چیز باید تامل کرد مردن برای آزاد زیستن دیگران یکی از آن هدف های کریمه ی انسانهاییست که خود را وقف دیگران میکنند.

باز دفتر تاریخ را ورق می زنیم تا با دیدن رشادت٬ مردانی آسمانی بار دیگر احساس بودن نماییم

بیایید بودن و زندگی کردن در چنین اوضاعی را دگرگون کنیم.هر یک از ما میتواند دریایی از تلاش و کوشش در راه رسیدن به تنها مقصود آدمییت یعنی آزادی باشد.

باز دست پلیدان بر روی خاکی از این زمین٬ خاکی سرخ گون به رنگ شقایق های دشتان سر سبزش آلوده شد.اینجا کردستان است.با مردمانی عاشق آزادی و صلح اما گویی این پلیدان نمی خواهند سر بلندیش را ببینند.آگاه باشید که کردستان نیز جز خاک این زمین میباشد.

تنها راه دولت های دیکتاتور که بر پایه ی آنارشیستی(هرج و مرج طلبی) بنای حکومت سستشان را پایه گذاری کرده اند توسل به زور آن هم در برابر مردمی بی دفاع می باشد.آقازاده ها که حتی از آوردن نام این خاک مقدس ترس سرا پای وجودشان را فرا می گیرد با ارعاب مردمانش می خواهند به اصطلاح خودشان فتنه ها را سرکوب کنند.اما باید خدمتشان عرض کنم که این فتنه نیست.سرآغازیست برای رهایی .برای انقلاب .برای یکی شدن

چه بسا انسانهایی از جنس باران که به هنگام خشم تبدیل به سیلاب می شوند.سیلابی به وسعت کردستان

پس بدانید کردستان هست و خواهد بود

درود بر روح پاک شهیدان راه آزادی

خاله پیره